ฏีกาที่ 201/2545 การที่ลูกหนี้ชำระหนี้ตามคำพิพากษา
ตามยอมให้แก่ธนาคารผู้คัดค้านแม้จะเป็นการชำระหนี้
เพื่อให้หนี้ระงับก็ตามแต่เป็นการชำระหนี้ที่สืบเนื่องมา
จากการที่ผู้คัดค้านให้จำเลยกู้เงินและกู้เบิกเงินเกินบัญชี
จึงเป็นการที่จำเลยได้รับประโยชน์จากการนำเงิน
ที่รับอนุมัติให้กู้ไปใช้ในธุรกิจของจำเลย การชำระหนี้
ของจำเลยดังกล่าวจึงไม่ใช่เป็นการทำให้โดยเสน่หาหรือ
ให้เปล่าย่อมถือได้ว่าการชำระหนี้ของจำเลยเป็น
การชำระหนี้โดยมีค่าตอบแทน การที่ผู้คัดค้านฎีกาว่า
ผู้คัดค้านได้รับชำระหนี้จากจำเลยโดยสุจริตและ
มีค่าตอบแทนและการชำระหนี้ดังกล่าวหาได้เป็น
การเลือกปฏิบัติโดยมุ่งหมาย ให้ผู้คัดค้านได้เปรียบ
แก่เจ้า..........................
รายละเอียดเพิ่มเติม